Voorbereiden en Actie!

Hallo allemaal,

Voorbereiding is van groot belang, maar er is niets zo krachtig als daadwerkelijk actie ondernemen. Als het gaat om mijn voorbereiding voor de Marathon van Rotterdam met Diabetes Type 1, begon alles met die allereerste stap en een persoonlijk actieplan. Vandaag neem ik jullie mee in de essentiële beginfase, hoe ik mijn reis van ontdekking ben gestart en mijn eerste echte hypo tijdens het hardlopen.

Mijn actieplan was eigenlijk heel eenvoudig:

Starten met Hardlopen: Om te begrijpen hoe mijn lichaam reageert op hardlopen met Diabetes Type 1, begon ik met korte afstanden. Ik probeerde verschillende tempo’s, hartslagen en begon met verschillende beginwaarden onder diverse omstandigheden, zoals wisselende temperaturen. Het was een experiment om te leren hoe mijn bloedsuikerspiegel reageerde tijdens het rennen.
Daarnaast ben ik opzoek gegaan naar kennis; ik dook ik in boeken zoals “De Glucose Koningin” en “The Diabetic Muscle & Fitness Guide.” Ik las blogs, zoals die van Martyn de Jong op eenmetdiabetes.nl, luisterede naar podcasts van o.a. Bas van de Goor en volgde diverse topsporters met Diabetes Type 1 op Instagram.

Kom in beweging
Een waardevolle les die ik al snel oppikte, en die ik graag met jullie deel, is dat veel mensen wachten met actie ondernemen totdat ze alles begrijpen. Ze willen eerst alles weten voordat ze daadwerkelijk beginnen. Echter, Diabetes Type 1 is complex en iedereen reageert anders. Er zijn veel factoren die van invloed zijn op de relatie tussen koolhydraten en insuline. De belangrijkste stap is gewoon aan de slag te gaan en te ontdekken.

Begin klein, hou het veilig en bouw het langzaam uit.

Mijn Eerste Hypo: Een Les in Voorbereiding
Deze blogreeks is een eerlijke kijk op mijn voorbereiding voor de marathon, met zowel de successen als de uitdagingen. Afgelopen week was een eyeopener over het belang van een goede voorbereiding.

Een geplande run van ongeveer 8/9 kilometer leek geen probleem, maar ik had me niet goed voorbereid.

De ochtend was chaotisch, mijn bloedsuikerspiegel schommelde en ik had een uur voor de training nog insuline moeten spuiten om mijn bloedsuiker te verlagen. Bij de start was mijn suiker iets te laag, dus at ik snel 2 bananen om deze op te krikken.

Ik nam mijn telefoon niet mee tijdens het hardlopen, omdat mijn camelbag thuis had laten liggen én ik had te weinig eten/drinken mee om onderweg mijn suiker aan te vullen. In de laatste 2 kilometer begon ik me al minder goed te voelen, maar zonder telefoon kon ik mijn bloedsuiker niet controleren.

Eenmaal thuis bleek mijn bloedsuiker op 2.1 te zitten en dalende. Een gevaarlijke hypo, aangezien een normale waarde tussen de 4-7 ligt.

Dit was een waardevolle les in wat niet te doen, en een kans om mijn aanpak te verbeteren. Hier zijn de vijf nieuwe regels die ik mezelf opleg:

Nooit meer rennen zonder mijn telefoon, voor directe controle van mijn bloedsuiker.
Altijd voldoende suiker bij me hebben; aanmaaklimonade in mijn camelbag, dextro, een banaan en een breaker.
Mijn laatste grote maaltijd minimaal 2 uur voor aanvang van het hardlopen. Hierdoor zorg ik voor een stabielere bloedsuiker bij aanvang.
De laatste insuline-inname 2 uur voor de training, zodat ik hier tijdens het hardlopen minder last van krijg.
De bloedsuiker bij de start moet stabiel zijn en tussen 10-12 liggen.

In mijn volgende blog deel ik hoe deze nieuwe voorbereiding uitpakte tijdens mijn 15 km run op zondag.

Volg mij op strava! (Klik hier)

Meer blogs vind je hier

Meer lezen